ημπορετός

και μπορετός, -ή, -ό (Μ ἠμπορετος και ἐμπορετός, μπορετός)

1. αυτός που μπορεί να γίνει, ο δυνατός, ο κατορθωτός, ο εύκολος

2. ισχυρός, δυνατός («δύο 'σα μπορετοί και βασιλιοι μεγάλοι», Ερωτόκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. μπορετός].